:) Bardzo lubię Gang Olsena i wszystko mnie w tych filmach bawi, ale fakt, nie chciałbym być na miejscu Egona i patrzeć jak wspólnicy dewastują moje plany. No i za ich niefrasobliwość odsiadywać wyroki. Dyscyplina musi być. I są miejsca, w których się jej przestrzega. Np. w klasztorze na Ołbińskiej we Wrocławiu rządzi, żelazną ręką, o. Antoni i nie ma zmiłuj się. Musisz mieć świadomość, po co przyszedłeś, inaczej nie zawracaj głowy i nie trać czasu innym. 

Egon to typowy przykład egoisty zapatrzonego w swoje plany/wizję świata, no i oczywiście w geniusz.

Dobór (współ) pracowników jest oczywistą tego konsekwencją. Oni niczego z nim nie negocjują. Muszą mu tylko przytakiwać i ślepo wierzyć, podbudowując jego mniemanie o sobie.

Chodzi o to że Egon jest po prostu durniem. Zadufanym w siebie i bezczelnym. A dobór głupszych od siebie współpracowników, którzy nie będą się z jego poziomem konfrontować, tylko tego dowodzi... Klawo jak holera, to osobista tragedia Egona, który uchodzi za najinteligentniejszego, i nie ma nikogo kto by go z tego błędu wyprowadził. Za karę jako jedyny ciągle trafia do więzienia. Tylko po to by sam na sam pobyć ze swoim kolejnym "genialnym" planem

tak, to film o zwuczajnych ludziach.

Chryste, to jest komedia. Zabawa konwencją. Policja jest głupa jak but, złodziej jest geniuszem ale i tak trafia na koniec do więzienia. W tym filmie wszystko jest jak należy. Zło ląduje tam, gdzie jego miejsce.
Czy Ty jesteś nauczycielem w jakiejś szkole?

Ja już wielokrotnie tu się przedstawiałem i opisywałem, czym się zajmuję.

A Pan, skoro tak Pan woli, kompletnie nie czyta drwin i ironii. Zacytował Pan, nie wiadomo po co, wyrwane z kontekstu zdanie, które o czym teraz, bez tego kontekstu, ma niby świadczyć?
 
A kontekst jest taki, spod wczorajszej notki Gospodarza (piszę to dla pozostałych czytelników): lewizna prowadzi kursy i warsztaty pisania, i z każdego może zrobić pisarza, więc nie ma co czekać, trzeba brać przykład i chwytać za pióra.

Tak w wielkim skrócie. Teraz jasne? To była drwina.

To czego Pan uczy?

Ma świadczyć o tym, że nie lubię kiedy ktoś proponuje zejść z rozmowy ad REM na ad personam.

Ja doskonale rozumiem konteksty jakimi gospodarz dzięli się ze swoimi czytelnikami, i kompletnie nie potrzebuję do ich zrozumienia samozwańczych pośredników.

Zwłaszcza takich którzy w swoich komentarzach dużo piszą/domniemują o innych. Wyglądając przy tym jak Egon. Tj. robiąc wielkie oczy i przekładając nerwowo z kącika do kącika ust uśliniony knypek cygara, na każdy jeden przejaw różnicy poglądów... Bo sam nie odróżnia drwiny od powagi. 

Proszę o ten sam dystans. Jasne? :)

Nie... To Pan woli na to marnować czas.

I nie ma dla mnie żadnego znaczenia co Pan robi kiedy czasu wolnego nie ma.

Nie jestem w stanie Panu pomóc. Za dużo projekcji na raz. Może uda się Pan do "studio polska"? Nie wiem. Ale zdaje się że właśnie tam rozwiązują pytania/problemy typu

"czy jest Pan nauczycielem. Ono Pana obraża?"

Owszem. Wszystko szło dobrze dopóki Pan nie wyskoczył z tym nauczycielem i zaakcentował to na samym początku imieniem Pana (rozumiem że nie nadaremno).

Nie szukam zwady, ale nie widzę w takim zestawieniu czystej ciekawości... Proszę zrozumieć.

Nie szukam też okazji do ad personam, bo ktoś sobie pomyślał że szukałem akceptacji dla interpretacji "Gangu Olsena". Zwłaszcza że napisałem wyraźnie że życzę sobie wyłącznie dystansu, którego mi się odmawia bo samemu się go po drodze zgubiło... To jakiś obłęd. Ja wysiadam :)

a czy któryś z Was organizowal ponadlokalną organizację i wie jakie są problemy z zarządzaniem i/lub realizacją celów? Ów Egon winien zgrodmadzić fundusze i wynająć zawodowców ale wtedy nie byłoby śmiesznie. W wielu środowiskach obserwuje się marzenia o byciu przestępcą doskonałym i kasie co to jej jest w bród, a jak dochodzi do realizacji to jak w polskim sądzie 'on nie wyłudzał on nie znał prawa' lub 'nie uczynił ale mógl uczynić' i to w RP sale sądowe są przestrzenią dla Egona, oczywiście jako gościa w todze

Gang Olsena i Chingis Chan z pozoru jedynie są przykładami abstrakcyjnymi (nie do stosowania ze względu na inne warunki - czasowe i otoczenia) - w rzeczywstości istnieją duże podobieństwa naszej polityki do grupy Egona.

Tak, jak Egon usiłuje nieudolnie naśladować prawdziwych przestępców - tak nasi - prawdziwych polityków.

Tak, jak Egon są nieskuteczni, bo są uwikłani w rodzinne, towarzyskie i środowiskowe zależności, które wiążą im ręce i uniemożliwiają sięgnięcie po specjalistów i ludzi skutecznych.

Tak, jak Egon funkcjonują w cyklach - od nieudanego projektu - do kolejnego nieudanego projektu (kilkuletnie cykle wyborcze).

Co niewątpliwie różni politytyków od Egona z familią - to stan posiadania - o ile Egon, jak się wydaje był i jest dziadem, a strój gentlemana (melonik) to szydera - o tyle politykom stale i nieprzerwanie rośnie - o ile troska o dobra doczesne nie jest zbyt nachalna. Są wyjątki ( w kwestii stanu posiadania) - vide Piotr Ikonowicz czy Adam Słomka - no, ale czy chcielibyśmy mieć ich np.  za prezydenta państwa?

Przestępcy prawdziwi niewątpliwie istnieją - ale wbrew wyobrażeniom Egona czy narracjom amerykańskich filmów przestęstwa do miliona dolarów nie pozwalają na beztroskie życie i "ustawienie się" czy rodziny, czy też ucieczkę na jakieś wyspy (albo, jak w USA - do Meksyku) - bo to jest za mało, koszty pochłaniają cały przestępczy urobek. Co innego przestępczość zorganizowana, liczona w dziesiątkach czy setkach milionów - ale to dla Egona świat niedostępny.

Chyba jakoś nasiąknąłem treściami ze Szkoły Nawigatorów, bo od razu sobie pomyślalem, że to w sumie mało istotne, czy Egon jest czy nie jest genialny oraz czy jego współpracownicy są czy nie są kompetentni. Egon nie może odnieść sukcesu dlatego, że nie dostał od nikogo gwarancji. Jak to się mawiało w PRL - pod nikogo nie jest ''podwieszony''. Nie wykupił sobie sukcesu w kahale.

Ale przecież może Pan się dzielić swoim spojrzeniem i ja z Panem sobie gawędziłem, jak, za przeproszeniem, z kolegą, póki nie odebrał Pan mojego pytania, za przekroczenie Pana granic. Jak się pojawiło Pana tzw. ALE, zacząłem wyjaśniać Panu swoje motywy. Przecież to Pan uznał pytanie o to, czy jest Pan nauczycielem, za uwagę nie ad rem a ad personam. Zareagowałem tylko na to, co Pan potem zaczął pisać. Owszem, wysnułem przypuszczenia na wyrost, ale tylko po to żeby Pana trochę wyhamować, bo Pana reakcje wydały mi się nieadekwatne do mojego pytania, co od razu wyjaśniałem, żeby miał Pan pełny ogląd mojej postawy.

Tu się pewnie Pan znowu zdziwi, bo uważa, że to Pan się musi z czegoś tłumaczyć (tak Pan napisał). Nic podobnego.
Jeśli chciałem żeby Pan coś wyjaśniał i tłumaczył, to odnosiłem się do tego, co wcześniej Pan napisał i konkretnie to wskazywałem. Więc nie odnosiłby się Pan do tego, co sobie, jak Pan pisze, ubzdurałem, tylko do własnych słów. Jeśli tłumaczenie własnych słów nazywa Pan próbą sprowadzenia dyskusji do tłumaczenia się z czegoś, co sam sobie ubzdurałem, to sam Pan rozumie, że nie ma błędów z mojej strony w tym, jak zrozumiałem Pana wypowiedzi — jako jakieś przewrażliwienie.

Ja nic personalnego nie widzę w swoim pytaniu do Pana. Może być Pan nauczycielem, nie przeszkadza mi to, może mieć Pan swoje ALE, nic mi do tego. Chciałem tylko zaspokoić swoje przypuszczenie/ciekawość, czy nie mam do czynienia ze starym belfrem. Co także by mi nie przeszkadzało, ale tłumaczyłoby mi Pana postawę. I nawet gdyby to się potwierdziło lub nie, nie zmieniłoby Pana prawa do odrębności Pańskiego zdania i mojego uszanowania go. Chciałem, żeby Pan to rozumiał od początku. Jeśli się tu tłumaczę i odpisuję Panu, najbardziej wyczerpująco jak potrafię, to także tylko dlatego, żeby Pan wiedział, że traktuję go serio, bez względu na to czy jest nauczycielem, czy nie. A Pan o wciąganiu/ściąganiu do takiego poziomu. 

Nie dogadamy się, najwyraźniej, więc dziękuję za uwagę i zabieranie czasu.

To wracam, do punktu o złym Egonie. Sporu o to czy on zły, nie ma i nie było. Pan wyrażał zdanie swoje, ja swoje. 
Co prawda Egon idzie zawsze do więzienia, ale jednak z niego, co rusz, wychodzi, więc można mieć obawy, że film to demoralizacja.

Notka, przypomnę, jest o posłuszeństwie w organizacji, dyscyplinie i lojalności. Ale mimo to, z lekkim zniecierpliwieniem przyznałem, że Egon to złodziej i jest zły.

Skoro Egon to samo zło, to co mamy myśleć o Chingis Chanie?
Warto chyba też odnotować, że Egon to postać fikcyjna a Chan, jak najbardziej, realna.

Czy teraz moje pytanie, zadane w tamtym punkcie, po tych wszystkich wyjaśnieniach, wydaje się być bardziej zasadne?

 

A jeszcze o tej demoralizacji... Ja może podzielę się tym, że kibicowałem temu biednemu durniowi Egonowi żeby mu się wreszcie udało coś ukraść...No ale wolałem być jak Mike Corleone :)

Myślę że żaden gang nie zaczyna swojej kariery od tego typu porównań. Za to z całą pewnością potrzebne jest rozbudzenie i wspólnota pewnych pragnień/potrzeb... Ewidentnie złych. 

Ja też się świetnie bawiłem... I na filmie o Wielkim Chanie też (serial taki za dzieciaka oglądałem). Uczucia i pragnienia były bowiem autentyczne. Gdyby rodzice wiedzieli co mi po głowie chodziło, a czasem znajdowało upust w rzeczywistości, z pewnością każdy taki seans zaczynałby się pogadanką. Albo byłby szlaban.

Na szczęście wyrosłem z tego, popu... I nie zgadzam się z Pana oceną/interpretacją, bo mam inne doświadczenia... I tu stawiam kropkę bo nie dodam już nic więcej nowego :)

A jednak :D Kibicował Pan. Bo chyba wszyscy trzymaliśmy kciuki, żeby mu się udało i wkurzaliśmy się na jego kolegów i żonę tego grubego. Kto wtedy pomyślał, że robi on coś złego?

Ale pamiętam też, że od rozkładu jazdu pociągów można było regulować zegarki. Także pokazane było chyba społeczeństwo, które jest poukładane i w sumie chyba nudne. A na tym tle grupa, która jest nieogarnięta, chaotyczna, nie potrafiąca zrealizować planu.