W tym roku pierwszy raz w życiu wybrałem się do filharmonii na koncert z orkietrą symfoniczną. W sumie do końca sezonu byłem razem na trzech koncertach. Ostatni, kończący sezon był zdecydowanie najlepszy. Zaczął się koncertem fortepianowym Chopina. Później były kilkukrotne bisy solisty, a w drugiej części, po przerwie, orkietra zagrała utwór Richarda Straussa.

Największe wrażenie na mnie wywarła gra pianisty. Później doczytaliśmy, że zajął 4 miejsc w konkursie Chopinowskim. Przede wszystkim, jakbym miał opisać jego grę, po za tym, że było to niesamowicie przyjemne doświadczenie, to przychodza mi do głowy tylko słowa "przejrzyście" i "klarownie". Każda fraza, która została przez niego zagrana była czytelna. Można było w ten sposób, nie wykonując najmniejszego wysiłku, podążać za "myślą" kompozytora. Jedna fraza przechodziła do następnej. Tutaj powtórka. Tam ozdobnik. Tu znowu rajd przez całą klawiaturę i z powrotem... Wszystko zagrane z wyczuciem. Nie za głośno. Nie za cicho. Pięknym dźwiękiem.

Podobna rzecz wystarzyła się, gdy grała orkiestra utwór Straussa. Też wszystko było czytelne. Tutaj jakiś chaos, jakby wiał wiatr, a za chwilę kołyszący walc. Motywy grane a to przez wiolonczele a to przez skrzypce, a to inną grupę instrumentów. Generalnie ten utwór był bardzo zróżnicowany. Ciągle coś się zmieniało. Taki popisowy chyba utwór dla orkiestry. Niemniej zagrany tak, że, znów, wszystko było czytelne.

Ostatnio próbowałem podzielić się tymi wrażeniami z kolegą, muzykiem. Stwierdził, że to kwestia gustu. Nie wiem. Ja nie jestem wielbicielem ani Chopina ani Straussa. Po prostu w takim wykonaniu wydaje mi się to jasne, a przez to przyjemne w odbiorze. Na poprzednim koncercie również był solista na fortepianie i głównie mnie denerwował, bo grał w mojej ocenie zdecydowanie za głośno. Nie dość tego, być może w cały koncericie góra trzy frazy zagrał w rytmie z orkiestrą i tak, że wiedziałem o co mu chodzi (wniosek z tego, że nie wystarczy podnieść głos, żeby być zrozumianym). Reszta była w mojej ocenie obok. Całoś była mało płynna i drażniąca. Dlatego skupiłem uwagę na wiolonczelach (w tym wiolonczelistkach), które jakoś mi najbardziej z całej orkiestry przypadają do gustu obok kontrabasów.

Zatem w muzyce najważniejsza jest czytelność. Nie można winić odbiorcy, że nie dorósł do treści, jeśli te treści będą byle jak przedstawione.

Z drugiej strony odbiorcy jednak skupiają się często na fetyszach. Dla jednego będzie to przesterowana gitara (metal), dla drugiego będzie to rytm disco, dla jeszcze innego ilość dzwięków na sekundę. Fetyszem może być kształ gitary, firma wzmacniacza, ciuchy, fryzura itd. itd.

 

---

tagi: muzyka 

	Janusz-Tryk
	29 czerwca 2023 13:36

12     795    5 zaloguj sie by polubić