Z moich urzędniczych czasów, to obok zapoznawania się z hierarchią, najbardziej bolało jak się człowiek przejął losem interesanta, a interesant zwyczajnie człowieka oszukał. 

Teraz jak rozmawiam w kwestiach urzędniczych to daję takie pytanie: wolisz trafić na miłego i serdecznego urzędnika, który wyda Tobie błędną decyzję z którą będzie w przyszłości masa problemów, czy wolisz trafić na "niemilca", który chuchnie Tobie zza biurka papierosem, ale jak wyda decyzję, to będzie dla Ciebie korzystna i nikt się jej nie będzie mógł czepić.

Z czasów urzędniczych pozsotała mi fraszka Gałczyńskiego

"Od idioty do idioty, idzie sobie Panie złoty

Papier,

W ciężkim trudzie, w czoła pocie, oddaje idiota idiocie

Papier"

"zakończonej powrotem do szarej doli urzędniczej". To mnie trochę pocieszyło. Prawdpodobnie w każdym zawodzie człowiek zderza się z jakimiś przeciwieństwami i uskutecznia kombinacje alpejskie.

ujmę to tak
(zastrzegam, że moje uwagi  dotyczą urzędników urzędów centralnych, albo agend państwowych na szczeblu central):

końcowym etapem metamorfozy  urzędniczej, czyli po wielu latach pracy zawodowej jest cynizm.
Zwyczajny, pospolity cynizm.

Może on przejawiać się w rozmaity sposób.

Np. wykonywaniem zadań służbowych (w dużej części fikcyjnych i zbędnych) na zasadzie "najmniej jak tylko System (przełożeni - nadzorcy w Systemie) są w stanie tolerować". Jasne, że to wymaga sporej praktyki oraz wielu prób i błędów. Ale da się. W każdym razie mnie się to udało.

No więc problem jest złozony. Mamy bowiem na ogł  do czynienia z mieszaniną rozmaitych motywacji, charakterów, oraz zwyczajnie niejednakowych kompetencji posród urzędników.

I tak, mamy takich którzy pracować chcą i potrafią jest to najmniejsza liczebnie reprezentacja). Następnie tych, którzy chcą lecz nie potrafią (jeszcze). Dalej idą tacy, którzy potrafią, ale nie chcą (już). No i pozostaje stabilna duża grupa, czyli ci którzy nie potrafią i nie chcą.

Oczywiście najbardziej wydestylowany cynizm mozemy zaobserwować wśród przedstawicieli trzeciej z wymienionych grup.  Z czego on się bierze? Np. z tego, ze do doswiadczonego "zawodowca" daja dopomocy (po naukę jakby), ko0gos kto nie potrafi pracować , ale też nie chce, bo swój  etat zawdzięcza wysokim koneksjom,np. politycznym (dajmy na to jest to były poseł i nie moze być zatrudniony nizej doradcy czy głównego specjalisty). No, ale co począć, skoro on niczego nie umie. Prosze sobie wyobrazić  sytuację, że ten "nominat" wykonuje zadanie z jakimś rutyniarzem, mając od tego rutyniarza wyższy stopień słuzbowy, no i rzecz jasna wyższe pobory z etatu  ( w tym, oczywiście nagrody, etc.).

Ja wyszedłem z załozenie, zeby w swojej pracy zawodowej (w owych "wysokich rejestrach urzędowych")  "nie szkodzić" tym, którzy pracują zazwyczaj  ciężej, ich praca jest bardziej potrzebna, czyli bardziej sensowna,  ale  za to wykonywana za mniejsze wynagrodzenie.

Mam poczucie, że mi się to udało, choć oczywiście efektem  było porzucenie ambicji na zrobienie  tzw. kariery, warunkowanej przez udział w wyścigu, kto jest bardziej gorliwym wykonawcą najbardziej nonsensownych zadań służbowych. A jak rozeznać, które to są sensowne, a które nie bardzo lub wcale? O tym już wspomniałem wcześniej,taki wgląd  daje praktyka i lata stażu zawodowego.

No i jeszcze doszłą odmowa taplania się w bagienku plotek i pomówień, czyli "podsrywania" mądrzejszych i zdolniejszych.

Zauważyłem, że wielu urzędników jest odpornych na wiedzę i są dobrzy w tzw. sprawach rutynowych, a jeśli sprawa taką nie jest to nie przyznają się, że nie wiedzą i najczęściej mówią, że tego nie da się lub nie wolno zrobić. Czasami na opieszałego lub opornego urzędnika działa rozmowa z jego zwierzchnikiem. Na tzw. śpiącą królewnę warto wsiąść by załatwić sprawę, a rasowej biurwie trzeba trochę schlebiać.  Czasami trzeba spróbować powtórnie, może trafi się na sensowniejszego urzędnika.

Chciałem zameldować małżonkę w swoim mieszkaniu na okres tymczasowy i urzędniczka twardo mówi, że w takim przypadku muszę zameldować na stałe. Twierdzę, że może zameldować, bo robiłem to już ze dwa razy, a ta z poczuciem wyższości odpowiada, że tamta urzędniczka nie znała przepisów i tak nie wolno. Nie kłóciłem się i dałem za wygraną. Wróciłem w następnym tygodniu i sprawę załatwiłem pomyślnie.

Wiem, że zapytanie się urzędnika czy wolno to pytanie o kłopoty.

A teraz coś optymistycznego. Nasz urząd miejski wprowadził lata temu gruntowną reorganizację i w hallu umieścił punt informacyjny, gdzie siedzą młode panienki i potrafią delikwenta odpowiednio pokierować, a jeśli czegoś nie są pewne to telefonują do działów by upewnić się, że petent będzie tam obsłużony. W sprawach wymagających dołączenia dokumentów dysponują stosownymi formularzami lub podają jakie dokumenty są potrzebne przed załatwianiem danej sprawy. Kiedy pierwszy raz zostałem tak "potraktowany" to nie mogłem otrząsnąć się ze zdumienia.

Z moich obserwacji wynika, że najgorszy sort urzędników jest w US i z fachowości, ba, z nieumiejętności liczenia, sądzę iż wiele osób trafiło tam, bo miało plecy.

To też chyba stawia w niekomfortowej stytuacji tego adwokata. Ale tak jest, że te role się mieszają. My jeździmy na szkolenia organizowanymi przez instytucję, które nas kontroluje. Dokształcamy się razem z naszymi kontrolelami. Mamy jako urząd umowę z firmą doradczą, która pewnie reprezentuje podmioty w sporze z innymi urzędami. Są przepisy o konflikcie interesów ale raczej nie dotyczą szkoleń.

Poza tym lekarze dochodzą do swojej postaci właściwej pod wpływem na nich działających ciśnień. Ktoś kto zajmuje się finansami szpitala mogłaby coś o tym powiedzieć.

To było dawno temu gdy wprowadzaliśmy przepisy z UE.

Absolutnie nie stawia w niekomfortowej sytuacji adwokata, wręcz dlatego mu płaciłem bo wcześniej szkolił ten urząd.

Najlepsi specjaliści nie pracują przecież w urzędach tylko w prywatnych firmach doradczych.

Stwierdzam jednak, że przez lata prowadzenia firmy nie miałem zbytnio problemów z urzędami - nawet z US. Czasami nawet się zastanawiałem czy mam szczęście czy ta zła wola urzędnicza i niekompetencja to mity.

A może po prostu wszystko miałem zawsze zgodnie z prawem więc nie było się do czego przyczepić.

A może po prostu wszystko miałem zawsze zgodnie z prawem więc nie było się do czego przyczepić.

W ramach tej zgodności z prawem są szerokie widełki, w jakich można się poruszać. Np. prąd mogą Panu podłączyć w 7 dni, jak Pan jesteś swój - albo w półtora roku. Obie sytuacje są zgodne z prawem. W oparciu o ten sam stan prawny i faktyczny można Pana ukarać i zakazać - lub nie.

Prawo to zbiór norm ogólnych i abstrakcyjnych, które nie przewidują wszystkich życiowych przypadków. To jest ta słynna uznaniowość - której nie da się całkowicie wykluczyć - leczy się to biegunką legislacyjną, tj. mnożeniem norm instrukcyjnych, będących odpowiedzia na przypadki, których norma ogólna nie przewidywała w sposób dostatecznie jednoznaczny.

Zdaje sobie z tego sprawę - dlatego myślę, że per saldo miałem szczęście.

US-y topraca bezposrednio na linii "frontowej", czyli styku z rzeczywistym problemem. Im wyzej tym większa abstrakcja agregowana z zbiorczych statystykach. W nich staja sie niezauważalne  problemy rzeczywiste, bo dochodzi jeszcze "podkolorowywanie" owych statystyk.

Cos podobnego  jak ministerialne rejestry zachorowalności na CoVid,  odczytywane na antenie tv z namaszczeniem przez urzędników szczebla rządowego.

Przeciwnie, duży podmiot ma na  ogół niezłą obsługę prawną, no i przy dużym trzeba się sporo narobić. Lepiej kalkuluje się "oblecieć" kontrolami" sto małych sklepików albo punktów usługowych. Pewniejsze zajęcie, przy tym łatwe i przyjemne. Staystyki kontroli (ilosciowe) dobrze wypadaja, no i mała szansa, że komuś "ważnemu" wdepnie się na odciski.

Ja znam to z opowiadań sklepikarzy. W małych miastach, gdzie ilosc takich małych prywatnych inicjatyw jest ograniczona, bywa że przynajmniej raz w miesiącu jest jakaś kontrola, a bywa ze częściej. Dezorganizuje to działalność, szarpie nerwy, a co bardziej ambitni kontolerzu musza sie wykazać, czyli odnaleźć jakieś uhybuennie  skutkujące karą pieniężną (plan kwartalny) . Jeden gościu opowiadał, ze musi mieć przygotowane na taka okolicznośc "pińcet" zeta jako reket dla kontrolera.

Nie wiem czy reket poszedł w góre , bo słyszłąem o tym kuz parę lat temu.